СИН БАР

Шатлыкка күмелгәндә дә

Мин гел сиңа йөгерәм.

Моң-зарларга уралсам да,

Син бар - шуңа сөенәм.

Җан җылымны бүлешергә

Синең булуың кирәк.

Яратуын аңлатырга

Сиңа ашкына йөрәк.

Еракка китсәм- сагынып

Елар өчен кешем бар.

Сагынсам да, саргаймаслык

Яратуым - көчем бар.

Син - минем күңел кояшым,

Тормышымның яме дә.

Өмет-хыялым сүнгәндә

Яшәвемнең тәме дә.

Сабыр канатым сынганда

Синнән бары көч алам.

Җиргә төшмим, югарыга,

Еракларга очалам.

Фәридә Вилданова.