«Әни вафат, хәзер үч алырга да кешем калмады» - детдом балалары язмышы (2нче өлеш)

«Балаларны кире кайтаралар һәм мондый хәлләр еш була»

Миләүшә, 16 яшь, балалар йортында тәрбияләнә:

Минем әни балалар йортында үскән, аның бөтен туганнары вафат булган. Әти аны авырлы вакытында ташлап киткән, безнең даими яшәү урыны булмады һәм абыем белән мине балалар йортында алып киттеләр. Шулай итеп 4 яшемдә мин детдомга эләктем.

Мин әле ни булганын аңларлык түгел идем. 2 елдан соң бер гаилә тәрбиягә алды, анда мин 6 ел яшәдем. Аларның үзләренең уллары бар иде, әмма алар кыз бала теләгән.

Мин яхшы укыдым, әни миңа ярдәм итте, бергә дәресләр әзерли идек. Алар минем белән күп сөйләшә иде, миннән чын кеше тәрбияләргә теләделәр. Бу аларның килеп чыкты дип өметләнәм.

Яшүсмер вакытта проблемаларым башланды, көйләттем, алдый башладым, гәрчә әнинең ялганлауны, алдауны җене сөйми иде. Җәзаларлар дип куркып, алдый идем. Безнең конфликтлар еш кына күз яшьләре белән тәмамлана иде. Һәм берсендә әни «Җитте!» диде.

Алар барысын да яшереп эшләде, хәтта минем белән сөйләшмәделәр дә. Башта мине җәйге лагерьга бирделәр, аннан реабилитация үзәгенә, соңыннан икенчесенә, инде шунда психолог миңа җайлап кына, аларның миннән баш тартуын әйтте.

Бу минем өчен авыр иде, елап җибәрдем. Күңелемдә бушлык, гарьләнү тойдым. Хәзер аңлыйм: без мөнәсәбәтләр кора алмадык. Балаларны кире кайтаралар, мондый хәлләр җитәрлек…

Минем телефоным юк иде, алар белән сөйләшә алмадым. Соңыннан минем янга кунакка әти килде. Әмма аның белән бу хәл турында сөйләшергә кыюлыгым җитмәде.

Ул хәзер дә яныма килеп йөри. Әти мине кире алырга да тели, әмма бер гаилә ике тапкыр ала алмый.

Балалар йортында миңа гаиләдә булган ирек җитмәде. Әти-әни назы, гаилә мохите җитми иде.

Монда икенче тапкыр килеп эләккәч миндә шок булды, укуым начарланды, берни дә теләмәдем, бар нәрсәгә битараф идем.

Хәзер мин үзем теләп икенче балалар йортына күчтем. Монда тәрбиячеләр балаларга репетиторлар, волонтерлар эзли, бәйгеләр оештыра.

Күптән түгел үз әнием мине социаль челтәрдә эзләп тапты. Башта аның белән аралашырга теләмәдем, әмма соңыннан очраштык. Ул асоциаль тормыш рәвеше алып бара, эчә дип сөйләгәннәр иде миңа. Ләкин бу алай булып чыкмады. Ул күп эшли, абыемны тәрбиягә алган гаиләсеннән кире алган, ул хәзер аның белән яши. Ул мине дә алырга теләгән иде, әмма мин баш тарттым. Балалар йортында калып, соңыннан үз юлымнан китсәм тынычрак булыр дип уйладым.

Укуым яхшырды, реклама буенча укырга керергә телим.

Тагын берәр гаилә мине тәрбиягә алырга теләсә ризалашыр идем микән? Белмим. Хәзер минем кешеләргә ышанычым бетте. Әнием барын беләм һәм бу миңа җитә.

чыганак