Кулларында ут уйната

Сокланмаслык та тү­гел, Эльмираның кулын­нан килмәгән эше юк: Казан аграр универси­­тетында инженер-ав­то­механик белгечлеге алучы кыз теләсә кайсы техниканы иярли, уку йортлары арасында узучы төрле спорт ярышла­рында җиңүләр яулый. Иң гаҗәпләндергәне – ир-егетләр өчен дә үтә «нечкә» эш саналган эретеп ябыштыручы һөнәренә өйрәнеп, бүген үзенең яраткан эше белән тирә-юньдәгеләрне сөен­дерә.

Алма агачыннан ерак төшми, диләр. Земфира һәм Илгиз Ибәтовлар – Төбәк авылының тырыш, эшсөяр, үрнәк гаи­ләләренең берсе. Уллары Илдус, кызлары Эльмира да әти-әниләре үрнәгендә бер эштән дә курыкмый торган булып тәрбияләнеп, яшь кенә булсалар да, яраткан хезмәт кенә бәхет китерәсенә инанган­нар. Гаилә башлы­гы Илгиз ферма мөдире, җә­мәгате Земфира ясалма орлык­ландыручы-лабо­рант булып эшли.

«Әтием мин белә башлаганнан бирле эретеп ябыштыру белән бәйле бар эшне дә үзе башкарды. Миңа кечкенәдән бу эш кызык тоелды. Университетка укырга керүгә, эретеп ябыштыру буенча курслар булуын әйттеләр. Бу эшкә өйрәнәсе килү теләгем зур иде, әти-әни белән киңәшеп, укый башладым. Мин инженер-механиклар әзерләүче үзебезнең группада да 20 егет арасында бердәнбер кыз. Староста итеп сайладылар. Бу курсларда да берүзем булдым. Шунысы кызык, таныклык алган егетләрнең берсе дә сварка белән эшләми. Миңа да беренче көннән эретеп ябыштыру аппаратын кулыма тоттырырга курыктылар. Әти-әни эштә вакытта абыем: «Син укыган бит инде, әйдә, эшләп карыйбыз», дип ышаныч бирде дә, тәвәккәлләп тотындым. Хәзер инде осталыгым көннән-көн артуына сөенәм», - ди батыр кыз.

Кулы белгән кешегә эш табылып кына тора. Беренче хезмәт чыныгуын күрше авылда яшәүче дәү әниләренә сарай төзегәндә ала. Абыйсы, туганнан-ту­ган энекәше белән тимер баганалардан 8х8 метрлы нык, зур корылма булдырып, әби-бабасын сөендерәләр. Әби-бабай догасыннан башланган эшнең хә­­ерле буласы билгеле, Эльмираның көн­нән-көн кулы ятып, тагын да күләмлерәк эш­ләргә тотына. Авылда яшәүче өлкән яшьтәге туганнарына тимердән яңа капка, коймалар эшләүне тулаем үзе башкарып чыга. «Бик тә кызыклы һөнәр бу. Ирләр эшен хатын-кыз да башкара алуы үземә ышанычны тагын да арттырды. Кайбер ир-атлар да минем мондый эшләр булдыра алуыма аптырый. Эшнең ире, хатыны юк, дип саныйм. Киресенчә, яратмаган хезмәтне башкару җәзадыр кебек. Миңа мәктәптә укыганда математика бик җиңел бирелә иде. Шуңа икъти­садчы булырга өн­дәүчеләр дә булды. Әм­ма кәгазь арасында утырасым килмәде. Миңа кулыма тотып башкара торган эш кирәк», - ди Эльмира. Кулында ут уйнатучы, булдыклы кызга авылдашларының да, күрше-тирәнең дә го­­­­­зере еш төшә. Үз ху­җа­лыкларында да 2-3 көнгә бер “Ресанта” аппараты кабызылмый кал­­­­мый, чөнки өйдә вак-төяк эш көн дә чыгып тора. Әле яңа гына абыйсы белән бозауларга, казларга утар ясауны төгәлләгәннәр.

Эльмира I курс­та эре­теп ябыштыру­чы­ һөнәренә укыса, II курста В, С, Д ка­тегорияләренә трактор йөртү таныклыгы ала. Куәтле «К-700» тракторларын иярли ул. Әлегә башкаларын сынап карарга җай чыкмаса да, үзләренең «МТЗ-82» тракторын бик яратып йөртә, быел чапкыч урнаштырып, печән дә чаба. Техника турында шулкадәр яратып сөйли кыз, әйтерсең ул аларның телен белә. «Кечкенәдән җа­ным тех­­­никага тартылды.­ Абый гел машина янында иде, мин дә гел аның тирәсендә кай­наштым. Инженер-механик һөнә­рен дә һич икеләнмичә сайладым. Белгән эш бер-берсен тулыландыра гына. Техника ватылса, механик булу гына җитми, эретеп ябыш­тыручы да кирәк. Алар бер-берсенә бәй­ләнгән. Әти-әние­мә бик зур рәхмәт, ми­ңа бер һөнәрне дә мәҗ­бү­риләп такмадылар, те­ләгемә каршы кил­мә­­деләр. Киләчәктә ав­­­­тосервисларда да эш­­ли алам. Әмма укуны тәмамлагач, авылга эшкә кайтырга телим», - ди Эльмира. Аның кебек сәләтле, булдыклы белгеч һәр өлкәгә дә кирәк: үз эшенең осталарына һәркайда ихтыяҗ зур. Эретеп ябыштыру эшенең ни­кадәр саклык, төгәллек, җаваплылык таләп итү­ен дә яшерми Эльмира. Уяулыкны аз гына киметсәң үзең дә, си­нең яндагы кешенең пешү куркынычы зур булуын, шуңа да 1 минутлык эш өчен дә махсус киемнәрдән булуың мәҗбүри. Бервакытта да кайнар тимер белән эш иткәнеңне онытырга ярамый. Эльмира яңа һөнәр үзләштергәч, әти­сенә дә эш җиңе­ләй­гән. «Дипломлы белгеч барында эретеп ябыштырмыйм инде, мин үзлектән өй­рәнгән кеше генә бит, - дип әтием йорт тирәсендәге эшләрне дә күбрәк миңа тапшыра», – ди Эльмира. Моның әлбәттә, әти кешенең кызына ышанычы, аңа тагын да ос­тарырга, шомарырга мөмкинлек бирүе икән­­­­­­леге аң­ла­шыла. Эль­­­мира ашарга пе­ше­рер­гә дә, яңа рецептлар өйрәнеп якыннарын сөендерергә дә бик ярата. «Минем ха­тын-кыз эше дә, ир-атныкы да бергә үрелеп ба­ра. Ирләр эше генә эш­ли икән, дип уйлый күрмәгез. Вакыт булганда кул эшләрен дә бик яратам», – ди Эльмира. Әлегә аның алдында торган бурычларның иң зуры – киләсе уку елында инженер-ме­ханик дипломы алу. Әлбәттә, тимер кадәр тимерне буйсындыра алган бу батыр кызның әлеге бас­кычларны җи­­ңел генә узачагына шик юк.