Тик торганда мендәр ишелеп төшсә, кунак килә (сынамышлар, сынап карыйк)

Идәнгә пычак төшсә - ир кунак килә.

Иләк аша карасаң, киявең шадра була.

Ишектән кергәндә итәк кысылса, кунак килә.

Йорттан кеше юлга чыкса, ул китү белән идән юмаска кирәк - юлы уңмас.

Казан өстеннән ашасаң, фәкыйрьлек килә.

Караңгыда ашама - киявең карак булыр.

Каршыңа буш чиләкле кеше очраса, юлың уңмый.

Кашык белән уйнаган бала каршы була.

Кашык төшеп китсә, хатын-кыз кунак килә.

Кеше кулыннан энәне тотып алма - дошманлашырсың.

Кеше турында сөйләгәндә үзе килеп керсә, «озын гомерле булырсың» диләр.

Киемне сул ягы белән төреп куярга ярамый - бәхетең киреләнеп килми торыр.

Киемнең сул ягын кисәң, шатлык була.

Кисеп, өеп куйган икмәк ишелеп төшсә, кунак килә.

Кискән икмәкне ишеккә каратып куярга ярамый: имеш, чыгып китә, ди.

Көзгегә карап җырласаң, сүз ишетәсең.

Көйгән әйбер ашаган кеше аюдан курыкмый, ди.

. Көянтә аркылы атлап чыксаң, «кыярак» дигән шеш чыга.

Күмер таптасаң, нахак сүз ишетерсең.

Матча турына ятсаң, саташасың.

Тик торганда мендәр ишелеп төшсә, кунак килә.

Мич шауласа, яхшы хәбәр килә.