Язмыш рубрикасы буенча яңалыклар
-
Гаилә бәхете өчен иремә хыянәт итәргә туры килде... (Зөләйха Солтанова)
Инсаф белән Зәлия өйләнешергә уйлагач та, башта берничә ел бала алып кайтмыйча, үзләре өчен генә яшәп торырга килеште. Чыннан да, уйлап карасаң, башта ныклап аякка басарга, декретта очны-очка ялгап, бармак суырып ятмас өчен акча тупларга кирәк бит.
-
Рәхмәтсез килен (Зөләйха Солтанова)
Әминә ире Нәфкатьнеке кебек гаилә үзен берсүзсез кабул итәр дип, беркайчан да уйламас иде. Әминәләр гаиләсе ярлы гына яшәде, аннан башка тагын ике сеңлесе һәм энесе дә бар. Беркем ярдәм итмәде аларга. «Үзегез тапкансыз, үзегез карап үстерегез. Башта уйларга кирәк иде», – дип кенә әйттеләр.
-
Кеше хәлен кеше белми (Кәрим Кара)
Камилә апасы һәрвакыт горурлыгы булды Саймәнең. Гаиләдә иң олысы иде апасы, аннан соң Гаффар, Гариф исемле абыйлары булды, ә үзе Саймә иң төпчеге иде. Абыйлары мәктәпне көчкә-көчкә ерып чыктылар да колхоз эшенә җигелделәр, армиядән соң ныклап төпләнделәр, гаилә кордылар. Саймә үзе дә әллә кая китә алмады, үз тиңе Ибрайга кияүгә чыкты да торып калды авылда. Үтте гомере шунда.
-
Нахак сүз – иң ачы газап (Гөлнара Хәлимова)
- Күземә күренәсе булма, сөйрәлчек! Бөтен авыл халкы белә бит инде нишләп йөргәнеңне! Чыгып кит! – дигән тавышлар үзәкне өзде. Нарасыен кочкан Алсияне бүген дә йокысыз төн көтә иде. Соңгы арада ире, эштән кайтуга, куып чыгара башлады үзләрен. Өстәлдә көткән җылы ризыгы да, уртак мәхәббәт җимешләре дә, күзенә генә карап торган хатыны да тулы бәхет өчен аз иде...
-
Соңгы тукталыш (Гыйбрәтле язмыш турында)
Өйгә ниндидер борчулы йөз белән кайтып кергән ире Хәйдәрне күргәч, Әнисә бермәлгә коелып төште. Алай да үзен тиз кулга алды, берни сорамады, әйтәсе булса, үзе әйтер дип кенә уйлады. Араларында сер юк, унбиш ел инде Хәйдәр белән бер-берсен күз карашыннан аңлап яшиләр.
-
Сәер мәхәббәт
Әтине ярата һәм жәлли идем, аның белән көннән-көн якынайдым һәм 13 яшемдә аныкы булдым. Шулай итеп әнидән үч алдым.
-
Кем жәлләде икән аны?
Зәринә белән мин мәктәпне тәмамлап Казанга килгәч таныштым. Ул вакытта бу кыз минем туганнан-туган сеңлем белән мәктәпнең унынчы сыйныфында укый иде. Без бик якын дуслар булып киттек.
-
Таш курчакка әйләндерде мине ирем...
Көндәгечә, арып-талып, ике кулга азык-төлек белән шыгрым тулы сумкаларымны күтәреп, кайтып кергән генә идем, ишектә кыңгырау чылтырый. Өске каттагы күршем Алинә икән.
-
Язмыш аларны 40 елдан соң гына очраштыра
Ул елны март буранлы килә. Унысыннан башланган күз ачкысыз буран атна буе тынмый. Районга түгел, күрше авылга бару да олы бер мәшәкатькә әйләнә. Розаның тулгагы сайлау көнне көтмәгәндә башлана.
-
Карында ук гомерләрен өзгән балалар исән балама яшәргә ирек бирми
Әлмәттән Казанга китеп барам. Билетым кулымда. Автобус кузгалырга ике сәгать вакыт бар. Кеше күп җирдә вакыт үткәрергә яратам. Автовокзалны аркылыга-буйга йөреп, буфетка кереп утырып, туңдырма алып ашадым. Вак-төяк сатыла торган буфетта озак кына "күз биеткәннән" соң, сатучының күңеле булсынга, берничә татарча гәзит сатып алып, тышка чыгып, үзара сөйләшеп утырган үземнән беразга яшьрәк ике хатын янындагы буш урынга килеп утырдым.
-
«Нигә коткардыгыз инде? Яшисем килми минем...»
Илшат, альбомны ачып, бер фотосурәтне кулына алды. Рәсемнән аңа иңнәренә дулкынсыман таралып төшкән алтынсу-сары чәчле, түгәрәк тулы йөзле, зәңгәр күзле чибәр кыз бага иде. Өстендәге эш киеме дә гәүдәсе сылулыгын каплый алмый. Йөзендә – эчкерсез елмаю. Илшат фотосурәтнең арткы ягына күз салды. Анда рус телендә: «Илшатка Светланадан. Гомерлеккә онытканчы, сирәк булса да, исеңә төшер!» – дип язылган иде.
-
“Хурлыкка калыр идем”: дус кызым әти-әнисен туена чакырмаган
Дустым кияүгә чыкты. Узган атнада гына аның туе билгеләп үттек. Мин кәләшнең шаһиты идем. Бер атна үтсә дә, мин һаман шок хәлендә. Мин дә тыныч кына бу туйдан чыгып киттем. Минсәгыйрь абый, Рәйсә апа, гафу итегез безне, зинһар...
-
Хәния Фәрхинең кызы Алсу: “Бу хакта 5 ел узгач кына сөйләргә булдым…”
Бүген Татарстанның һәм Башкортстанның халык артисты Хәния Фәрхинең үлгәненә 5 ел тулды. Җырчының кызы Алсу социаль челтәрдәге сәхифәсендә, әнисен юксынып, бик җылы пост урнаштырган.
-
Оча зәңгәр күбәләк...
Без кечкенә чакта күбәләк куып уйный башласак, әбиләребез: “Бәбкәм, үтерә күрмәгез, алар безнең ата-бабаларыбызның җаннары”, – дия торганнар иде.
-
Затлы нәселнең асыл улы
Кешеләрне чын мәгънәсендә аңлый, ярата, олылый һәм алар турында кайгырта белсәң генә хезмәт сиңа елмая, үзенең серләрен ача, халык алдында ихтирамлы итә.